Też mam z tym jeszcze problem.

Pomaga mi trochę shaddowing.

Powtarzanie dialogów za aktorami kiedy oglądam Netflixa na komórce.
Robię pauzę po każdym zdaniu i powtarzam je na głos.
W Netflixie, na YouTube jest taka bardzo przydatna funkcja, że można zwolnić lub przyspieszyć tempo odtwarzania video.

Wszystkie seriale brytyjskie oglądam z napisami, bo moje jedyne sprawne ucho, nie do końca jeszcze wyłapuje wszystkie dźwięki, zwłaszcza w mowie szybkiej.

Do większego zrozumienia zasad wymowy brytyjskiej oglądam filmy edukacyjne na YouTubie.

Na kursach językowych stosowana jest Careful Speach Method, czyli wyraźna wymowa ale w życiu codziennym mówimy posługując się Spontenous Speech, gdzie wyrazy ze sobą się zlewają.

Tak jak pisałem wcześniej, według książki Richarda Cauldwella "A Sylabus For Listening Decoding - są 3 rodzaje wymowy w angielskim.

1. The Greenhouse - szklarnia, w której słowa jak sadzonki są osobno posadzone.
Takiej wymowy uczeni jesteśmy na różnego kursach. Naitiwi rzadko się tym rodzajem wymowy posługują, chyba, że mówią do obcokrajowców.

2. The Garden - ogród, w tej wymowie słowa jak rośliny, rosną obok siebie, nachodzą na siebie ale można je jeszcze rozróżnić.
Niektóre kursy angielskiego też zwracają uwagę na elementy tej wymowy np. connected speech.

3. The Jungle - dżungla, angielskie słowa jak rośliny w dżungli wzajemnie są tak mocno splecione, aż trudno je rozróżnić.
Ten typ wymowy można powszechnie usłyszeć w mowie codziennej, nie jest on nauczany chyba nigdzie.

Jestem dobrze po 40 i też niestety w szkole miałem język rosyjski.

W liceum, w podstawówce, na uczelni miałem i angielski i rosyjski.

Z rosyjskiego jestem całkowita noga, chociaż dużo rozumiem.

Z angielskim trochę inaczej sprawy się mają. Dzisiaj nauka - to wspinaczka z ciągłymi zatrzymaniami.

piotr.rogala myślę że odpowiedź na to pytanie najlepiej będziesz znał Ty sam :)

Kilka pytań, które warto sobie zadać to:
1. Czy spędzam wystarczająco czasu z native speakerami?
2. Czy korzystam z różnych źródeł na poprawę rozumienia ze słuchu? (np. radio, telewizja, audiobooki, rozmowy z innymi, oglądanie filmików na YouTube)
3. Czy mam "negatywne" podejście do rozmów z innymi? tzn. stresujesz się że czegoś nie zrozumiesz lub też za bardzo skupiasz się na tym co sam chcesz powiedzieć, przez co trudniej Ci wyłapać co mówią do Ciebie inni.
4. Czy wystarczająco czasu sam poświęcasz na aktywną naukę języka? Jeżeli znasz właściwą wymowę słow to łatwiej będzie Ci zrozumieć co mówią inni.
5. Czy masz stały kontakt z ludźmi w różnym wieku i z różnych stron Wielkiej Brytanii?
6. I myślę, że jedno z ważniejszych - czy w domu i pracy posługujesz się językiem angielskim czy też nie?

Każdy ma innego rodzaju przeszkody na swojej drodze, które utrudniają efektywne używanie języka angielskiego, więc nie da się jednoznacznie stwierdzić jaka może być przyczyna u Ciebie.

Na pewno dużym utrudnieniem jest fakt,że ludzie w zależności w jakim przedziale wiekowym są i skąd pochodzą potrafią używać języka w bardzo odmienny od siebie sposób. Czasami po prostu trzeba się przyzwyczaić do stylu mówienia danej osoby, żeby ją zrozumieć.

Poza tym nie ma też co ukrywać, że każdy z nas ma inne predyspozycje co do opanowania języka. Niektórzy nawet w starszych latach są się go w stanie nauczyć płynnie z idealnym akcentem, a na odmianę możemy mieć młodą osobę, która nigdy takiej płynności i akcentu nie opanuje.

Myślę,że najważniejsze jest aby się nie zrażać i przeć do przodu pomimo wszystkiego. Nie ważne ile czasu i potknięć zajmie szlifowanie języka obcego. Musimy być też trochę wyrozumiali dla siebie i akceptować, że odstawanie od native speakera nie jest niczym strasznym. Im mniej presji się na sobie wywiera tym łatwiej się dogada.

Nawiązując natomiast do powyższych komentarzy. Wydaje mi się że nauka języka obcego w szkolnych latach nie gra tutaj jakiejś kluczowej roli. Tak jak uczą w większości szkół to można sobie tą naukę wsadzic tam gdzie światło nie dochodzi, bo nic ona nie ma wspólnego z realiami. Ja sama w szkole uczyłam się przez 8 lat niemieckiego (mój jedyny język, który miałam w szkole). Miałam same 5 i 6 i co z tego? Teraz gdybym pojechała do Niemiec to z nikim bym się nie dogadała...

Ciekawy wątek, podobno nie ma tu już 40-latków, więc muszę zaprotestować :) Są - nawet grubo po 40-tce :)
A tak poważnie - czy nie lepiej docenić to, że jesteśmy w stanie się "dogadać" , że wiele rozumiemy, że potrafimy w miarę sprawnie co nieco powiedzieć? Czy musimy być na poziomie nativów? Ja uważam, że nie - no chyba, że ktoś stosuje język w pracy zawodowej choć i tu naprawdę cudzoziemcy, którzy z nami rozmawiają i też uczyli się angielskiego również się kaleczą, robią błędy składniowe i fonetyczne. Najważniejsze , że wyłapujemy sens i komunikujemy się. A w ogóle najważniejsze, że nam się chce! Doceńmy się trochę też chociażby za to i nie wymagajmy nie wiadomo czego, ile jest takich, którym się nie chce?