To wynika z tego, że will oprócz bycia modalnym czasownikiem posiłkowym jest też czasownikiem oznaczającym "chcieć", jest kognatem niemieckiego "wollen" lub niderlandzkiego "willen". Jest jednak dużo rzadziej w tym kontekście używany, głównie w przeczeniach - "my car won't start" - mój samochód nie chce zapalić; używany jest też częściej w formie przeszłej w konstrukcjach zbiorczo nazywanych jako unreal past czyli tych z "wish", "if only", "as though/as if" etc.

Użycie will po "if" wskazuje na to właśnie pierwotne znaczenie, które w ewolucji języka angielskiego nabrało charakteru drugorzędnego. A skoro po "if" w pierwszym okresie warunkowym stosujemy czas teraźniejszy, to stosując "will" jako "chcieć" zostawiamy go w aspekcie "Present".

"my car won't start", "He won't see me" - to jest w powtórkach etutora.

Po wytłumaczeniu te zdania maja sens w końcu sens :D