Zerowy tryb warunkowy używany jest w tym przypadku, kiedy mówimy o czymś, co się dzieje i mamy stuprocentową pewność, że będzie się to działo. "Will" pomaga nam wyrazić tę pewność, jest to jedno z zastosowań "will", jak podaje m.in. Swan (Practical English Usage). Nadal mamy tutaj do czynienia z zerowym trybem warunkowym.

Zazwyczaj w zerowym trybie warunkowym używamy w takim przypadku Present Simple, jednak użycie "will" nie jest tu błędem. Może być ono użyte, gdy chcemy podkreślić powtarzalność danej sytuacji - tak samo jak w przypadku, gdy używamy "would" w odniesieniu do powtarzalnych zdarzeń w przeszłości.

Proszę zwrócić uwagę na to, że język angielski, jak i każdy inny język, nie jest zbiorem ścisłych reguł, i nie zawsze możemy powiedzieć, jak w klasycznym rachunku zdań, że dla każdego a istnieje takie b, które xyz.
Zagadnienie, które jest tu omawiane, pojawia się w lekcji 77, czyli na poziomie B2 - uczeń, który do tego poziomu doszedł, powinien charakteryzować się nie tylko sporą wiedzą językową, ale także pewnym zrozumieniem subtelności. Takich jak: will to czasownik posiłkowy, najczęściej, ale nie zawsze używany do tego, by odnieść się do przyszłości.
Znaczenie zdania podrzędnego z jego gramatyką to jedno, a jego pojawienie się w jakiejś konstrukcji rządzącej - np. trybie warunkowym - to drugie.

Pytają Panowie za każdym razem, gdzie kto napisał, że w Zerowym Trybie Warunkowym można stosować will - mogę na to odpowiedzieć pytaniem - czy mówią Panowie o "will" jako odniesieniu do przyszłości? Bo jeśli tak, to rzeczywiście nigdzie nie jest to napisane. Ale i nikt z nas tak nie twierdzi.
Ale jeśli mówią Panowie o "will" jako zabiegu stylistycznym, który nie niesie ze sobą odniesienia do przyszłości - sprawa się ma już inaczej. Wówczas "will" nie jest jak "will" z 1. trybu warunkowego - nie odnosi nas do przyszłości - to "drugie" will podkreśla to, że coś jest zwyczajowe, że coś się zawsze dzieje, że coś jest regułą, albo (jak w zdaniu o mężu) zabarwia nam wypowiedź lekką irytacją.

Nie ma potrzeby do regułek dotyczących zagadnienia zerowego trybu warunkowego dodawać kolejnego "ale proszę jeszcze pamiętać", skoro już przy wyjaśnianiu "will" (Panie Quantum - Swan, wydanie z 2009, punkt np. 629.3, s.616, 629.7 - s. 617) zaznaczono, że to słowo nie służy, ale MOŻE służyć do wyrażania przyszłości, ale może też służyć wielu innym celom. W takich przypadkach nie mówimy o "will" jako odniesieniu do przyszłości, zatem nie jest to Future Simple, zatem - jest to zdanie w czasie teraźniejszym i dotyczą go takie same reguły, jak wszystkie inne Zerowego Trybu Warunkowego.

Nie jest też tak, że za każdym razem, gdy "if" zastąpię "every time", zmienia mi się tryb warunkowy z 1 na 0. Kluczem do wszystkiego jest zrozumienie znaczenia zdania i tego PO CO postawiono tam will.

Zdanie podane przez Pana Bilberry "If I go to school, I will get up at seven." jest w 1 Trybie Warunkowym - nie ma w nim żadnej sugestii, że chodzi o coś innego, niż przyszłość, nie widzę tu mowy o regule, że ja zawsze o tej 7 wstaję. Jeśli chcę żeby to była reguła, zmieniam if na every time, bo taki zabieg odda zamierzony sens - nie będzie wtedy żadnych wątpliwości


Uważam, że w tym temacie powiedziano już wszystko, co da się na ten temat powiedzieć, a dalsze dzielenie włosa na czworo niczemu nie służy. Proszę o to, by każdy dokładnie przeczytał wszystkie nasze odpowiedzi, bo w nich naprawdę znajduje się wszystko, co trzeba.

jeżeli chcemy użyć zerowego, powinno być:
If you heat water to 100 degrees celsius, it boils.
If you don't heat water to 100 degrees, it doesn't boil.

Na czym więc polega gramatyczna różnica pomiędzy zerowym i pierwszym trybem warunkowym?
Dlaczego wprowadza się to rozróżnienie bo nie jest to to samo.

PS. Proszę o mniej jadu, mój post nie był nacechowany emocjonalnie, Wasz jest.

- edit -

Doczekam się ...?