Piotrze, pięknie napisałeś.

U mnie wychodzi na to, że shadowing uzmysłowił mi czego nie słyszę. Oczywiście gdy nie słyszę to i odtworzyć nie potrafię. Dobrze, że napisałeś. Bowiem ta świadomość - głuchoty i niemożności odtworzenia dźwięków wciska mnie do kąta.

Teraz wyznaczyłem sobie dwa zadania " słyszeć dźwięki", nauczyć, czynić postępy w umiejętności pisania.

Jak to możliwe, że kiedyś miałem słownik podstawowy PWN, potrafiłem się uczyć nawet wymowy - innych narzędzi nie było! A dzisiaj walczę z nauką tego co powinno być nauczone w początkach nauki.

1. pisanie - uczę się go przez przepisywanie tekstów i własne przerabianie tych oryginałów. To co robię ma sens.
Przepisane teksty stworzą moją bazę nauki pisania. Narazie nauczyłem się wybierać teksty, poprawiam technikę przepisywania oraz przystosowuję telefony do zapisu tych tekstów.

Każdy tekst musi być bardzo dobrze oznakowany, by nie zaginął, by odnaleźć moje błędy oraz teksty przerobione.

2. Pewnie niektórzy myślicie o czy Michał pisze? - Prawda jest taka iż dopiero po nauczeniu się tych wszystkich elementów podanych w punkcie 1, mogę zacząć parafrazować tekst oryginalny. To znaczy nazwijmy to ĆWICZENIE WŁAŚCIWE NAUKI PISANIA.

2.1 JUŻ raz pisałem porcja minimum przepisywanego tekstu dziennie TRZY ZDANIA. Mało to czy dużo? Wydaje się że to mało. Jednak bardzo dużo zależy od poziomu tekst oryginalnego, złożoności zdań. Trzy zdania to wystarczający zapis tekstu, by codzienna nauka pisania była realna.

2.2 wyszukuję tekst, przepisuję, opracowuję słowa. Szukam pułapek w 3 zdaniach. Czy ja bym ten tekst przepisywany tak zapisał jak jego autor?
Parafrazuję tekst, bardzo prostymi zmianami. Dopiero następnego dnia parafrazuję tekst głębiej, dokładniej. Na trzeci dzień patrzę co z tego wyszło.

Całość przepracowania w ten sposób tych trzech zdań 30 do 45 minut dziennie.

Jest wiele pułapek, w tym procesie nauki; widzę iż jest poprawa moich możliwości pisania.
Nie piszę o nich przynajmniej narazie.

Ps. Do poprzedniego postu można mi zarzucić, że całkowicie zboczyłem z tematu wątku. Trochę tak to wygląda.

Dlaczego jednak mogę bronić tego sposobu uczenia się. 1. Teksty do przepisywania wybieram takie, które są dobrze napisane, oraz dobrze nagrane. ( jeśli obejmę zasoby e-tutor.pl to lepsze moim zdaniem są zasaby matury niż lekcji e-tutor).

Wnioski:
- przed wyborem tekstu do przepisywania; muszę sam tekst wysłuchać oraz przeczytać ( zawsze znajdą się jakieś zwroty, wyrazy do wkucia - chociaż je znam, pod względem fonetycznym, oraz znaczeniowym, oraz wymowy). Najczęściej chodzi o terminologię niedokładnie utrwaloną. Wybór tekstu musi być moim zdaniem przemyślany ( nie za trudny nie za łatwy)

Piotrze, bardzo jestem wdzięczny za Twojego posta. Znajduję w nim kilka bardzo interesujących drobiazgów.

Jeśli chodzi o to kto się uczy szybko a kto wolno: starzy czy młodzi? W gruncie rzeczy to jest i poznawczo i praktycznie niezwykle ciekawe ciekawe zagadnienie. Kiedyś w Radio Maryja chyba w audycji Myśląc Ojczyzna ( za parę dni to zweryfikuję)- jeden z prelegentów omawiał to zagadnienie ( proces nauki u osób młodszyvh i starszych. Pytanie było ocenne kto się lepiej uczy?

Prelenegent kwestionował, powszechną tezę - szybciej, więcej to lepiej! Rzeczywiście ta teza jest kiepska - generalnie w procesie poznawczym, i efektach poznawczych. Zobaczcie jak mocno to się ujawnia w nauce języka. Szybciej czy wolniej a dokładniej uczyć się języka angielskiego. Do kartkówki lepiej uczyć się szybciej. Ale jeśli chę być dobry z angielskiego to ta metoda szybka i łatwiejsza się nie sprawdza. Miałbym ochotę to dokładniej omówić, ale ze względów pragmatycznych " I need give up" ( świadomie opuściłem to), co pewnie Piotrze zakwestionujesz.


Piotrze, czy ta książka ma każdy dźwięk omówiony nagraniem audio??

Jeszcze na pewno wrócę do Twojego postu. Pozdrawiam wszystkich...

ps. nie udaje mi się dostawić Ci plusa Piotrze, tym razem plus tylko w sercu.