Właśnie, reakcja spontaniczna czyli podjął ktoś decyzje w danej chwil. To nie jest nic pewnego ani ustalonego z góry wcześniej czyli używamy "be going to" zamiast czasu present continous.

Zgadza sie, "will" używamy kiedy właśnie podjęliśmy decyzję, że coś zrobimy lub gdy chcemy to specjalnie podkreślić.
"Be going to" stosujemy gdy mówimy o czymś co przemyśleliśmy i mamy zamiar zrobić, ale to nie jest pewne, podczas gdy present continuous używamy gdy mowa o już ustalonych planach.

"I feel tired. I'm going to brush my teeth and go to bed." - Jestem zmęczona. Zamierzam umyć zęby i położyć się spać.
Dezycja została podjęta wcześniej ale mówię o niej dopiero teraz i nie mam pewności czy to nie ulegnie zmianie.

"I feel tired. I will brush my teeth and go to bed." - Jestem zmęczona. Idę umyć zęby i kładę się spać.
Decyzję o tym co robić dalej podjęłam teraz i już jej nie zmienie.

Myślę, że nie ma większego znaczenia, którą formę sie wybierze (szczególnie w mowie potocznej), chyba że zależy nam na dokladnym przekazaniu intencji. W tym ćwiczeniu po prostu chodziło o to by poćwiczyć rozróżnienie stosowania czasu present simple i formy "be going to" , a ja nie pomyślałam o "will" w ogóle bo ćwiczenie go nie dotyczyło. ;)

Witam Karolusrex.
Baaaaaardzo słuszne pytanie!
Twoje rozumowanie jest jak najbardziej poprawne, ale na uwagę zasługuje fakt, że w języku angielskim, tak samo jak i w polskim, zdarzają sie wyjątki od reguły. W tym wypadku po prostu są czasowniki w których normalnie (bo wyjątki od wyjątków też się zdarzają) nie używamy z czasem present/past continuous.
Są to zwykle czasowniki postrzegania zmysłowego (see, hear), czasowniki wyrażające stan posiadania, stany uczuciowe, stosunek do ludzi, rzeczy, spraw albo czasowniki wyrażające stan intelektualny.

To tak na szybko czasowniki takie jak:
hate, like, love, need, prefer, want, wish
believe, imagine, know, mean, realize, recognize, remember, suppose, understand
belong, concern, consist, contain, depend, involve, matter, need, owe, own, possess
appear, resemble, seem, hear, see

Kilka przykładów, które zgodnie z logika powinny być w present continuous, a jednak nie są:
I want a coffee. (a nie) I am wanting a coffee.
I don't believe you are right. (a nie) I am not believing you are right.
Does this pen belong to you? (a nie) Is this pen belonging to you?
It seemed wrong. (a nie) It was seeming wrong.
I don't hear anything. (a nie) I am not hearing anything.

Albo żeby pogmatwać sprawę kombinacja can + see/hear:
I can see someone in the distance. (a nie) I am seeing someone in the distance.
I can't hear you very well. (a nie) I am not hearing you very well.

Oczywiście temat ten jest bardziej dogłębny i nie można go rozwiązać w jednym poście.
Proponuje poszperać na necie lub znaleźć odpowiednią lekcje na Etutorze.
pozdro.