Myślę, że kluczowe jest żeby w ogóle używać języka. Trzeba tylko uważać, żeby nie utrwalić błędów gramatycznych, bo później może być ciężko nauczyć się prawidłowej konstrukcji zdań czy wymowy. U mnie w pracy jest Ukrainiec, który siedzi w Polsce 10 lat i choć Polski dobrze zna, to np. zaimki używa "po swojemu". Ja właśnie zacząłem brać lekcje online, żeby w końcu wyjść z tego przedszkola, w którym od dawna siedzę.

Piotrze, na tyle na ile potrafimy mamy nie tłumaczyć z polskiego na angielski. To jest hamulec albo i całkowita blokada do poprawnego i sprawnego mówienia.

To co Netis mówi to jest celne spostrzeżenie. Właśnie gramatyka, ma pomóc w poprawie mówienia. Zgoda na błędy jest katastrofą, to nie ma być bezbłędne mówienie, ale postawa iż nie będą mówił poprawnie, bo i tak Polacy mnie zrozumieją...jest fatalna, przynosi olbrzymie szkody językowe i nie tylko.

Pani Marina ma rację uczmy się fraz....praktycznie z eTutor, mądrze pracujmy z powtórkami.


Teza iż dzieci nauczą się poprawnego języka bez gramatyki, nauki stylu pisania być może, ale ja to między bajki włożę.

Jest to trudne do opisania zagadnienie.

Michal, Piotr- prawda zapewne leży pośrodku. Bardziej jednak ciągnie mnie w stronę argumentów Piotra.

Znając gramatykę, przy słuchaniu języka wychwytuje się wszystkie have/had/do/does i inne "pierdoły", które z reguły są słabo akcentowane, dławione, pomijane i często się ich nie zauważa jeśli się nie zna "reguł gry".

Natomiast jak już się je zauważa to odpowiednie wzorce są utrwalane przy każdym usłyszanym/przeczytanym zdaniu.

Może to śmieszne, ale ja gramatyki "uczę się" słuchając wybranych podcastów i nie skacze miedzy lektorami.

Wybierając sobie na przykład podcast z osoba która mówi wyraźnie, limitujemy się do zasobu słownictwa i sposobu wypowiedzi tej osoby. Przyswajamy ten styl, rozumiemy wszystko- bo jesteśmy przyzwyczajeni do akcentu i nawyków lektora. To moim zdaniem jest nauka gramatyki w sposób powiedzmy pasywny (mając oczywiście jakieś podstawy). Mi to w każdym razie wystarcza. Nie jest nudne, wręcz ciekawe. Raczej nie robię błędów, natomiast wychwytuje błędy innych. Sam też przy mówieniu czasami popełniam gafę, której jestem świadomy po wypowiedzi.

Na pewno nie układam sobie zdania po polsku i tłumacze na angielski. To się sprawdza przy pierwszym, max dwóch zdaniach. Później trzeba mówić spontanicznie, no bo jak inaczej prowadzić prowadzić konwersacje? W rozmowie nie ma na to czasu. Albo mówi jedna osoba, albo druga, często jeden przerywa drugiemu. Układanie zdań w głowie tłumaczenie, analizowane jest nierealne.

Michał nie wierzysz w zdolności dzieci? Wrzuć dzieciaka do przedszkola lub podstawówki z rówieśnikami w innym kraju. "Pacjent" po kilku miesiącach jest już "fluent" nie robiąc nic poza zabawą. To są fakty.

Wszyscy uczyliśmy się języka, bardziej lub mniej poprawnie, najpierw słuchając swoich rodziców. Później poszliśmy do szkoły, wzbogacili słownictwo, poznaliśmy reguły gramatyczne i poprawili błędy. Tak było kiedyś... a teraz... poczytajcie sobie fora, jak języka używa młodzież.
Idąc dalej, w szkole, ale również w życiu poznajemy różne reguły. Nasz mózg zaczyna inaczej pracować. Znajomość reguł gramatycznych może być pomocna w poznawaniu kolejnego języka.
Jest taka popularna platforma Duolingo. Tam język poznajemy, tłumacząc całe zdania. Masz zdanie polskie, które możesz przetłumaczyć na, powiedzmy 5 różnych sposobów. Nie znając reguł gramatycznych skąd mam wiedzieć które tłumaczenie będzie dobre w określonej sytuacji.
Z drugiej strony kontakt z realnym językiem jest niezbędny. Ucząc się kilka lat na eTutor i Duolingo mam potworny problem z rozumieniem ze słuchu a ostatnio zauważyłem, że układanie zdań w realnej konwersacji też nie idzie mi za dobrze.