1. Może mówi tak celowo, pod wpływem błędów popełnianych w jego "kiedyś pięknym kraju" przez wszechobecnych obcokrajowców?
Jak czasem mówimy coś o życiowej filozofii Kalego (z "W pustyni i w puszczy"), to też celowo ograniczamy się np. do bezokoliczników (Kali ukraść krowę.)
2. ... (auto-cenzura).
3. Może jeszcze jest ostatni czas na zmianę zięcia? ;-)

To musi być jakiś dialekt. Wyłączając brak edukacji, który tutaj nie wchodzi w grę, takie podstawowe błędy gramatyczne często pojawiają się w slangu i lokalnych dialektach.
Istnieje na przykład nieformalna wersja "How is you?". Poza tym słyszałem kiedyś Szkota używającego kilka razy sformułowania "Yes, you was".
Teksty piosenek też dostarczają zwrotów, które naruszają standardowe reguły gramatyki. Chociażby tytuł znanej piosenki Billa Withersa - "Ain’t No Sunshine". Pomijając już to, że "ain’t" to wyrażenie ze slangu, w najbardziej popularnej, oficjalnej gramatyce angielskiej podwójne przeczenia uznaje się za błąd. W afroamerykańskich odmianach angielskiego "ain’t no..." jest z kolei mocno rozpowszechnione.
Dlaczego w języku zachodzą takie zjawiska, to trudno powiedzieć. Możliwe, że powstają z powodu zderzania się różnych kultur - pod wpływem innych języków i osób, które popełniają błędy - albo dla ułatwienia. Zmiana języka może służyć też podkreśleniu swojej odrębności względem oficjalnej kultury.

Cześć,

kiedyś słyszałem podobne konstrukcje z ust Amerykanów (Murzynów, ale też niektórych Białych). Zapamiętałem "popisowe" zwroty jednego z nich – He don't play, He good people, I ain't a workin', dunno, he never play, itd. Fakt, gość był miał dość słabe wykształcenie, ale podobne konstrukcje zauważyłem również u tych bardziej wykształconych.

Z językiem angielskim to jest tak, ze istnieje wiele regionalnych odmian (czy to w USA czy w UK, moją ulubioną odmianą pod względem słownictwa i wymowy jest odmiana AmE z Południa USA). Pamiętam swoje pierwsze rozmowy z nativami. Konwersacje z nimi były dla mnie szokiem, bo często mówili w sposób, którego nigdy wcześniej nie słyszałem. Pozwoliło mi to zrozumieć pewną rzecz o języku angielskim – język angielski, którym posługują się codziennie zwykli, regularni natywni użytkownicy, różni się diametralnie od tej "podręcznikowej" odmiany języka angielskiego, której uczymy się w szkole. Nie oznacza to jednak, że nie jest warto znać tej "podręcznikowej" odmiany języka angielskiego. Trzeba pamiętać, że w bardziej formalnych kontekstach ta angielszczyzna przybiera zupełnie inne formy niż w kontekstach nieformalnych.

Czemu twój przyszły zięć mówi "he don't, she don't"? Bo tak słyszał i tak się mówi u niego, tak było i tak będzie. Tak samo jak u nas, gdy niektórzy mówią "wziąść", "wziołem", "poszłem", "żem nie wiedzioł". Przyszły zięć pewnie ma świadomość, że mówi w niepoprawny sposób. W bardziej formalnych kontekstach z pewnością przerzuca się automatycznie na ten "poprawny angielski" (o ile takowy w sumie w ogóle istnieje).

W okolicach Southendu - Essex dialekt miesza sie z Estuary English, ktory jest nastepca Cockney. Była to odmiana języka angielskiego używana przez klasę robotnicza i niższa klasę srednią. Obecnie, ludzie wykształceni z upper-class używają w swoim języku elementów Cockney.
Mówienie Posh, czystym RP, Queen Englis, BBC English - wcale nie jest cool i trendy i jest używane przez 2 % społeczeństwa.